คนหนังเหนียว

作詞：-     作曲：-

ประตูโรงงานปิดแล้วตัวเรา
ก็ถึงคราวหมองหม่น
หนทางมืดมนจะมีกี่คน
มาเข้าใจเห็นใจ
อยู่เพื่องาน ทำเพื่อเงิน
เดือนละไม่เท่าไร
ไม่พอยาไส้เลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย
ได้เป็นวันๆ

เป็นกรรมกรเร่ ขายแรงงาน
โอ้ฉันมันแสนลำบาก
ชีวิตทุกข์ยาก ค่าหยูกค่ายา
ค่าโน่นค่านี่ ค่าน้ำค่าไฟ
บ้านต้องเช่า ละค่าข้าวค่าเหล้า
แล้วจะเหลืออะไรล่ะ
สิ้นเดือนสุดท้าย จะให้ทำยังไง
เพราะเขาเลิกจ้างแล้ว

คิดขอทาน ละอายใจอยู่
คิดขอทาน ละอายใจอยู่
ก็เราสองมือยังดี
สองขายังอยู่
และถ้าสองมือยังดี
สองขายังเดิน
นั่นเลย ใจไม่กล้า

อยากตัดใจ หวนกลับคืนสู่บ้านนา
ก็หมดปัญญา เขาแย่งที่นาไปแล้ว

คิด ขอทาน ละอายใจอยู่
คิด ขอทาน ละอายใจอยู่
ก็เราสองมือยังดี
สองขาก็ยังอยู่
และถ้าสองมือยังดี
สองขายังเดิน
นั่นเลยใจไม่กล้า

อยากตัดใจ หวนกลับคืนสู่บ้านนา
ก็หมดปัญญาเขาแย่งที่นาไปแล้ว

ตึกรามใหญ่โต ถนนมากมาย
อีกรถรา ก็ขวักไขว่
ย่ำเดินเรื่อยไป สายตาจับจ้อง
ที่ป้ายรับคนงาน
ค่ำลงแล้ว ร้านรวงก็ปิด
แหล่งราตรีเบ่งบานนะซิ
สถานบริการ สาวน้อยทำงาน
กันตัวเป็นเกลียว

เป็นชายอย่างฉัน มันนึกน้อยใจ
ขายใครไม่ออก
เหมือนทุยบ้าน นอกจะมีก็แรง
ที่เอาไว้ไถนา
หมดเรี่ยวแรง ยังเข้าโรงฆ่าสัตว์
มันยังได้ราคา
เนื้อหนังมังสา ของคนกับควาย
แล้วใครจะเหนียวกว่ากัน