พงษ์สิทธิ์ คำภีร์ (Pongsit Kampee)
Lyricist: Composer:
ผ่านไปสองปี ที่เธอมาหายจาก
ข่าวคราวว่าพ่อแม่เธอ นั้นพาไปขาย
สุดเจ็บช้ำต้องจำทน เพราะความจน บังคับจิตใจ
จากเชียงฮาย ไปขายตัวอยู่สุไหงโกลก
พี่ตั้งตารอ ให้เธอ กลับคืนบ้านนา
ถึงไม่มี ทีวี ตู้เย็น ก็ไม่เห็นเป็นไร
ทิ้งความเชื่อค่านิยม ของคนเก่าล้าสมัย
ช่วยกันทำนา ปลูกข้าว ยังพอได้อยู่
ผ่านชีวิตชื่นชมโลกสวย ได้เพียงสิบห้าปี
ได้แค่นี้ชีวิตกลับมาพบ กับความมืดมน
ผ่านมือชาย เป็นร้อยเป็นพัน ต้องกล้ำกลืน และอดทน
เพื่อเก็บเงินส่งบ้าน ไถ่ถอนตัวเอง
ผ่านชีวิตชื่นชมโลกสวย ได้เพียงสิบห้าปี
ได้แค่นี้ชีวิตกลับมาพบ กับความมืดมน
ผ่านมือชาย เป็นร้อยเป็นพัน ต้องกล้ำกลืน และอดทน
เพื่อเก็บเงินส่งบ้าน ไถ่ถอนตัวเอง
ถึงใครใคร รังเกียจ เหยียดหยาม ตัวเธอ
พี่ยังรักเสมอถึงเธอ จะเป็นอย่างไร
อยู่ทางนี้ พี่ทำงาน ทำนา ทำสวน ทำไร่
จะเก็บเงิน ไว้ไปไถ่เธอคืนมา
อยู่ทางนี้ พี่ทำงาน ทำนา ทำสวน ทำไร่
จะเก็บเงิน ไว้ไปไถ่เธอคืนมา