Billkin
ใครเล่าเลยจะรู้ว่าความรัก
แม้แรกเจอต่างคนไม่รู้จัก
แต่ปักใจเพียงครั้งเดียวติดในใจชั่วกาล
ยามที่เราทั้งสองได้พานพบ
ลบเรื่องราวอดีตที่ร้าวราน
เธอคือความรักแท้ที่ฉันหามาเนิ่นนาน
แต่ความรักดูเหมือนเลือนลาง
ปลายทางไม่เป็นดั่งใจ
ถ้าจะให้เราพบกัน
ใยต้องกีดกั้นเราให้ไกล
กีดกันด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
กีดกันด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
แต่กีดกันด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
ใช่ไหม
ในตอนจบสุดท้ายนิยายรัก
มักให้คนห่างไกลได้ย้อนกลับ
กลับมาเพื่อพบเจอบอกรักเธออีกครั้ง
แต่ความจริงของฉัน
รักเราคงเป็นไปดังนั้นไม่ได้
พยายามแค่ไหนไม่มีทางใดที่เราจะใกล้กัน
กีดกันด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
กีดกันด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
แต่กีดกันด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
ใช่ไหม
กีดกันด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
กีดกันด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
แต่กีดกันด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
ใช่ไหม
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
แต่กีดกันด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้
(ใช่ไหม) (PP)
ใช่ไหม
ใช่ไหม