Billkin, PP Krit
ใครเล่าเลยจะรู้ว่าความรัก
誰能懂得愛情
แม้แรกเจอต่างคนไม่รู้จัก
初次見面我們也許不了解彼此
แต่ปักใจเพียงครั้งเดียว ติดในใจชั่วกาล
但這份一見鍾情會永存於我們心中
ยามที่เราทั้งสองได้พานพบ
當我們尋覓到彼此
ลบเรื่องราวอดีตที่ร้าวราน
消除了所有痛苦
เธอคือความรักแท้ ที่ฉันหามาเนิ่นนาน
你是我渴望已久的真愛
แต่ความรักดูเหมือนเลือนรางปลายทางไม่เป็นดังใจ
但愛如此複雜，也許無法如我們所願
ถ้าจะให้เราพบกันไยต้องกีดกั้นเราให้ไกล
如果我們注定相遇，為何又必須分離
กีดกั้นด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
若我們相隔於天際，我樂意去突破
กีดกั้นด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
即使高山相隔，我也無所畏懼
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
如果時間使我們分開，我也願意等待
แต่กีดกั้นด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
但若是命運將你我分離，我就得放棄，是嗎？
ใช่ไหม..
是嗎...
ในตอนจบสุดท้ายนิยายรัก
在愛情小說的結尾
มักให้คนห่างไกลได้ย้อนกลับ
通常會讓分離的兩人再次相遇
กลับมาเพื่อพบเจอ บอกรักเธออีกครั้ง
重逢，然後再說一次我愛你
แต่ความจริงของฉันรักเราคงเป็นไปดังนั้นไม่ได้
但在現實中，我們的愛卻不能如此
พยายามแค่ไหนไม่มีทางใดที่เราจะใกล้กัน
無論我們多麼努力都無法靠近
กีดกั้นด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
若我們相隔於天際，我樂意去突破
กีดกั้นด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
即使高山相隔，我也無所畏懼
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
如果時間使我們分開，我也願意等待
แต่กีดกั้นด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
但若是命運將你我分離，我就得放棄，是嗎？
ใช่ไหม..
是嗎...
กีดกั้นด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
若我們相隔於天際，我樂意去突破
กีดกั้นด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
即使高山相隔，我也無所畏懼
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
如果時間使我們分開，我也願意等待
แต่กีดกั้นด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
但若是命運將你我分離，我就得放棄，是嗎？
ใช่ไหม..
是嗎...
กีดกั้นด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
若我們相隔於天際，我樂意去突破
กีดกั้นด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
即使高山相隔，我也無所畏懼
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
如果時間使我們分開，我也願意等待
แต่กีดกั้นด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
但若是命運將你我分離，我就得放棄，是嗎？
ใช่ไหม..
是嗎..
ใช่ไหม..
是嗎..