บิ๊กสุ

作詞：-     作曲：-

อีสาน แห้งแล้ง มานานนับ หลายหลายปี
นะพี่ นะน้อง นี่ไม่ใช่เรื่อง โกหก
(เรื่องจริง ทั้งนั้น)
วันนั้นฉันผ่าน ไปเห็นมากับตา ตัวเอง
จึงต้องมาร้อง บรรเลง บอกเล่า กันฟัง
ดินอย่างนี้ โอโหย
มันแตก ระแหง
มันก็เป็นฝุ่น สีแดง ยังกับดิน ลูกรัง
อนิจจา นิจจัง ทำไมถึงเป็น อย่างนี้

ก็ฝนมันไม่ ค่อยมี ก็ป่าไม้ ตายหมด
ป่าเขาโดน โค่นตัด มาแปรเป็น สินค้า
(มันเป็นอย่างเงี้ยเรอะ อย่างเงี้ยเรอะ เรอะ)
เสียความ สมดุลย์ของธรรมชาติ
ฟ้าฝนก็เลย ปรวนแปร จะเอาแน่ ไม่ได้
(มันเป็นอย่างเงี๊ยเรอะ อย่างเงี๊ยเรอะ เรอะ)
ไม่ตกต้องตาม ฤดูกาล บางทีก็ตก เสียท่วมฟ้า
จนพสุธา จมหาย ท่วมผืนนา ไร่หมด
(มันเป็นอย่างเงี๊ยเรอะ อย่างเงี๊ยเรอะ เรอะ)
จมหายกลางสาย นที จนมีแต่ความ เวิ้งว้าง
ทิ้งรกร้าง ผู้คน บางอพยพ ตัวตน
(มันเป็นอย่างเงี๊ยเรอะ อย่างเงี๊ยเรอะ เรอะ)
ไปเป็นลูกจ้าง แรงงาน
เป็นบั๊กเสี่ยว อีสาน เป็นบั๊กเสี่ยว อีสาน
สุภาพบุรุษ ที่ราบสูง

อีสาน แห้งแล้ง มานานนับ หลายหลายปี
คราวนี้ แหละหนอ จะเหลือเพียงเรื่อง โกหก
(เรื่องจริง คือว่า)
ต้องช่วยให้ป่า ทั้งป่า กลับคืนชีวิต สดใส
ร่วมพลิกผืน นาไร่ให้กลาย เป็นสีเขียว
ให้พี่เสี่ยว น้องเสี่ยว เกี่ยวก้อย กันทำกิน
จากแรงจิต ศรัทธา ใครมีปัญญา ก็มากหน่อย
ใครมีน้อย ก็ทำน้อย ค่อยค่อยทำ ค่อยค่อยทำ

เราคนไทย ด้วยกัน สายสัมพันธ์ ยาวนาน
ทั้งเหนือใต้ อีสาน สืบลูกหลาน เหลนมา
(มันเป็นอย่างเงี๊ยเรอะ อย่างเงี๊ยเรอะ เรอะ)
นับเวลา พันปีต่อไปอีกหลาย พันปี
ก็ลองคิดดู ให้ดี จะเอายังงี้ หรือยังไง
(มันเป็นอย่างเงี๊ยเรอะ อย่างเงี๊ยเรอะ เรอะ)
ถ้าปล่อยให้แล้ง นานนาน ก็คงจะหวาน คอแร้ง
ศัตรูต่างเมือง คอยแกล้ง จะเอาเรี่ยวแรง จากไหน
(มันเป็นอย่างเงี๊ยเรอะ อย่างเงี๊ยเรอะ เรอะ)
จงมอบทั้งใจ ให้กัน ส่งความฝัน สู่อีสาน
ร่วมมือกันสร้าง ตำนาน และสมญานาม ยิ่งใหญ่
(มันเป็นอย่างเงี๊ยเรอะ อย่างเงี๊ยเรอะ เรอะ)
จนคนไทย เรียกขาน
เป็นบิ๊กเสี่ยว อีสาน
เป็นบิ๊กเสี่ยว อีสาน
สุภาพบุรุษ ผู้ใจบุญ