Carabao
Lyricist: - Composer: -
อุทาหรณ์ ของคนรุ่นเก่า
มีชายชรา เป็นคนขี้เมา
งานการไม่ทำ แกกินแต่เหล้า
กินตั้งแต่เช้า...ทุกวี่วัน
เหตุการณ์ผันแปร ให้แบมือขอทาน
ร่อนเร่พเนจร แหล่งที่คนพลุกพล่าน
ร่างกายซูบโซ ผิวตัวดํากร้าน
ตัวสั่นสะท้าน...เพราะพิษสุราเรื้อรัง
เมื่อครั้งยังหนุ่ม แกเคยทํานา
เคยเอาหลังสู้ฟ้า...ปลูกข้าวให้คนกิน
หนี้สินล้นตัว เพราะมัวแต่ทํานา
ไม่เคยเรียนรู้วิชา...ที่นาก็หลุดลอย
มาเป็นจับกัง ที่แบกหามวันยังคํ่า
เหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงตํ่าตํ่า
ก็เป็นคนจน ย่อมเสียเปรียบเป็นประจํา
กลํ้ากลืนความชอกชํ้า...ถ้าไม่ทําก็อดกิน
ในยามจะกิน ไม่เคยเต็มอิ่ม
ในยามจะนอน ไม่เคยเต็มตื่น
หลับลงคราวใด ฝันร้ายทุกคืน
สร้างความขมขื่น...จนจิตใจอ่อนแอ
ยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้าน
เพราะต้องใช้แรงงาน...ยิ่งกว่าใช้แรงวัว
คนทุกคน ต้องทํางานเหมือนควาย
แต่หนี้สินยังมากมาย...เกิดเป็นควายดีกว่าคน
หมดสิ้นปัญญา ของชาวนาบ้านนอก
ร่อนเร่เข้ามา เป็นจับกังในบางกอก
สูญสิ้นราคา เพราะแก่ชราหัวหงอก
หาทางออกสุดท้าย...ด้วยสุราเมรัย
กินเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่า
หาเงินมาได้ ก็เอาไปกินเหล้า
มันกลุ้มก็ยิ่งกิน ยิ่งกินก็ยิ่งเมา
ร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายเข้าคุกคาม
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย
เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ
ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย