Ploychompoo
ได้เพียงแต่ยืนอยู่ไกล ๆ ได้เพียงแต่มองจากในเงา
เฝ้าดูเรื่องราวผู้คนล้อมรอบตัวเธอ
ไม่เคยมีฉันอยู่ในนั้น และคงไม่มีวันนั้นเลย
ฉันทำได้เพียงให้ความฝันปลอบใจในค่ำคืน
แค่เฝ้ามอง แค่ชื่นใจ แค่ยิ้มผ่านลมฟ้าไป
เผื่อเธอรับรู้ เผื่อเธอจะมองมาสักครั้งนึง
อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ
บอกให้เธอฟังไม่ได้สักคำ
เปล่งได้แค่เสียงเบาเบา
ในยามลำพัง ว่าฉันรักเธอ ฉันรักเธอ
อยากให้ได้ยินคำในหัวใจ
แต่มันคงเบาไปไม่ถึงเธอ
หนึ่งคำว่ารักคงปลิวไปตามแรงลม
ก่อนถึงใจเธอแล้วก็คงสลายไป
แม้มันจะมีอยู่บางครั้ง
ที่เราเผอิญได้ใกล้กัน
สายตาจากเธอก็มองข้ามผ่านไปอยู่ทุกที
แค่เฝ้ามอง แค่ชื่นใจ แค่ยิ้มผ่านลมฟ้าไป
เผื่อเธอรับรู้ เผื่อเธอจะมองมาสักครั้งนึง
อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ
บอกให้เธอฟังไม่ได้สักคำ
เปล่งได้แค่เสียงเบาเบา
ในยามลำพัง ว่าฉันรักเธอ ฉันรักเธอ
อยากให้ได้ยินคำในหัวใจ
แต่มันคงเบาไปไม่ถึงเธอ
หนึ่งคำว่ารักคงปลิวไปตามแรงลม
ก่อนถึงใจเธอแล้วก็คงสลายไป
อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ (ในใจเป็นหมื่นล้านคำ)
และอยากให้เธอได้ยิน (และอยากให้เธอได้ยิน)
ว่าฉันรักเธอ ฉันรักเธอ
อยากให้ได้ยินคำในหัวใจ
แต่มันคงเบาไปไม่ถึงเธอ
หนึ่งคำว่ารักคงปลิวไปตามแรงลม
ก่อนถึงใจเธอแล้วก็คง
อยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ (เป็นหมื่นล้านคำ)
บอกให้เธอฟังไม่ได้สักคำ
เปล่งได้แค่เสียงเบาเบา
ในยามลำพัง ว่าฉันรักเธอ ฉันรักเธอ
อยากให้ได้ยินคำในหัวใจ
แต่มันคงเบาไปไม่ถึงเธอ
หนึ่งคำว่ารักคงปลิวไปตามแรงลม
ก่อนถึงใจเธอแล้วก็คงสลายไป